Visie
Mijn blik op (eigen) beeldend werk
Ik wil niet laten zien hoe het is om te ontsnappen aan deze wereld, ik wil laten zien hoe makkelijk het is om boven jezelf uit te stijgen en jezelf mee te nemen naar een andere werkelijkheid.
Een toeschouwer hoeft mij niet te begrijpen, wat een onzin. Ik snap ook nooit iets van andere mensen, dus laat ze maar lekker hun eigen beleving krijgen bij mijn werk. En als die mensen dan vervolgens goed kijken naar mijn werk valt ze hopelijk één ding op ; de subtiele verwerking van detail in mijn eindproduct, waarin alle details afhankelijk van elkaar het verhaal zullen gaan vertellen.
​
Afbeelding 1. Hoekstra - Dogmeat (2014)
Onbewust bleef ik mijn uitingen richten op maatschappelijk bewustmakende thema's. In het project "in de maak' (2015) bedacht ik een 'drankfleshouder' (afbeelding 2) gemaakt van auto onderdelen. Wanneer er langer naar de details wordt gekeken ontdek je niet zomaar een flessenhouder, maar is te zien dat de doodskoppen, de rouwkaart, de glasscherven en de autosleutel aan het lint terug doen denken aan het klassieke idee van het Memento Mori schilderij. Het gaat me in dit werk ook absoluut niet meer om de (in mijn opzicht) lelijke flessenhouder. Integendeel, het echte eindproduct van het project 'in de maak' zou deze foto moeten zijn, waarin ik mijn geëngageerde gedachtegang van automobilisten die met drank op rijden, met een kritische blik belicht.
Alles wat ik maak, verbeeld ik het liefste in een enkel beeld, waarin meestal de boodschap pas op te merken is wanneer er iets langer naar het werk kijkt. Hierin geldt voor mijzelf de maatstaaf; hoe meer geconfronteerd met mijn onderwerp, des te beter. Bold, Intricate, Compelling zijn de drie woorden waarin ik mij steeds terug vind, in wat ik heb gemerkt tijdens mijn Minor GIST.
​
En niet alleen tijdens mijn minor trouwens, maar terugkijkend op al mijn gemaakte werk op de opleiding DBKV, voldeed mijn werk al vanaf week 1 aan deze maatstaaf (afbeelding 1). In de eerste projectweek bedacht ik, samen met mijn groep, een concept over honden die eens werden gezien als maatschappelijk aantrekkelijke honden, waarna ze na hun diensttijd zonder pardon werden afgedankt. Terugkijkend op dit werk ben ik er blij mee dat dit werk onbewust het beginpunt was van mijn educatief/geëngageerde instelling die ik onbedoeld in elk gemaakt concept weer terugvind.
​
Afbeelding 2. Hoekstra - Lust of the Lost (2015)
Afbeelding 3. Hoekstra - The Zincing Swan (2016)
Na 'Lust of the Lost' (afbeelding 2) begon het confronterende gedeelte in beeldend werk mij erg aan te spreken. Tijdens het project 'constructief' (2016) had ik het idee om een lamp te maken van een vogel. Maar alleen een vogel was mij niet genoeg, het moest gaan confronteren zodra je de lamp in de woonkamer kreeg, en zo kreeg de simpele lamp een kritisch gerichte blik op de bouw van die nieuwe 'centrale as' die tegenwoordig door Friesland loopt (afbeelding 3).
​
Rond dit punt ontdek ik de lijn in mijn beeldend werk, mensen confronteren met beeldend werk is een fantastische optie die je hebt wanneer het gaat om maken van beeldend werk.
​
Afbeelding 4. Hoekstra - Fantastically Murdered Birds (and how to see them) (2017)
"
Over politisch/maatschappelijk geëngageerde kunst.
Moet kunst daadwerkelijk verbeelden wat er op dat moment allemaal afspeeld in de samenleving? Niet persé vind ik. Het is, vind ik, moeilijk te vermijden dat je maatschappelijke thema's meeneemt in je werk, en daarom kan de meeste kunst ook al snel beschouwd worden als geëngageerde kunst. Zelfs misschien gewone kunst waar je dat niet van verwacht; zoals een Rembrandt schilderij verbind zich al snel onvermijdelijk met engagement omdat het simpelweg de samenleving van zijn eigen tijd toont.
Ik vind engagement in de kunst niet persé nodig. Maar kunst om wille van de kunst vind ik nou ook weer heel erg zwart op wit. Wat ik me eigenlijk blijf afvragen is, of engagement in kunst eigenlijk te vermijden zou kunnen zijn. Ik laat mezelf graag inspireren door hedendaagse thema's die zich afspelen in onze maatschappij, daar maak ik dan niet een uitgesproken politiek sociaal thema van. Dan doe ik dat omdat het mij aanspreekt, en om mijn beeld betekenis te geven, of om mijn beeld te onderbouwen met een hedendaags concept. Het lijkt op die manier snel een werk te worden wat geëngageerd is, omdat het (enigszins kritische) verbintenis toont met hedendaagse maatschappelijke onderwerpen, maar dit gebeurt dan meer uit zichzelf denk ik.
Eigenlijk vind ik, net als Rutger Pontzer (2000) dat engagement juist net zo lang bestaat als kunst zelf. Kunstenaars werden, en worden nog steeds, betaald door hogere afkomsten, die natuurlijk graag willen dat het werk hedendaags is. Hierdoor lijkt het me dus onvermijdelijk om te zeggen dat je kunst überhaupt van engagement kunt onderscheiden.
De ondervinding dat engagement in de kunst als het ware geëvolueerd is, is denk ik juist wel aanneembaar. Waar de kunstenaar vroeger juist maakte wat er belangrijk was om zich heen, en dit verwerkte in zijn werk, is er tegenwoordig juist meer sprake van je eigen mening leggen in je werk, al dan wel niet een kritische mening tegenover de hedendaagse context.
En dat is ook wel logisch. Anno 21ste eeuw staat vrijheid van meningsuiting aardig centraal, en zo wordt ook dat meegenomen in het maken van kunst. Eigenlijk alweer een stukje engagement op zich denk ik dan.
(Uit; mijn [herkansing] Scriptie Politieke Engagement, 2018)
"
In het derde leerjaar van mijn opleiding wordt ik mij erg bewust van mijn standpunt in mijn eigen beeldend werk, en in de uitwerking van mijn Artistiek Praktijk 1 maak ik hier volop gebruik van. Bold, Intricate en Compelling is het hoofdthema van jaar 3 en dit bevalt mij heel goed.
​
Alhoewel er in het project Fantastically Murdered Birds (2017, afbeelding 3) geen officiële eindfoto bij het project hoort, en de manier waarop het project The Two Faced Charade (2018, afbeelding 4) gepresenteerd is, niet aansluit bij mijn fotografische idealen, is het achterliggende concept nog steeds wat ik wil; mensen confronteren met mijn/een (absurde/kritische) gedachtegang, waarin ik mijn publiek kennis laat maken met een geëngageerde aanpak op een bestaand onderwerp.
