top of page
Fotografie
Inspiratie vanuit portretten
Op deze pagina:
​
- De zelfportretten van Cristina Otero
- De identiteit van Cindy Sherman
- De zelfportretten van Erwin Olaf
Afbeelding 25. Cristina Otero - The Aftermath (2014)
Afbeelding 26. Cristina Otero - Hunger (2014)
De zelfportretten van Cristina Otero
​
Het werk van Cristina heeft mij halverwege het werken aan mijn eigen project enorm geïnspireerd. Cristina neemt, net zoals mijzelf, al haar foto's met de zelfontspanner in haar eigen improvisatie studio (lees- omgebouwde woonkamer).
​
Cristina laat haar werk inspireren door de psychologische gedachtes achter situaties of literaire bronnen. In afbeelding 25 zien we haar werk 'The Aftermath'. In een interview (K.Goldberg, 2014) laat Cristina weten hier geïnspireerd te zijn door het woord wat uiteindelijk de titel is geworden. Zij heeft hierin gezocht daar de psychologische verbeelding van het woord 'The Aftermath', omdat zij zich ontzettend laat inspireren door woorden uit haar tweede spreektaal.
Deze foto vind ik door zijn asymmetrische compositie ontzettend interessant, en de afstand tot haar gezicht maakt de foto wat abstract. Deze compositie heb ik zelf ook proberen toe te passen op mijn eigen foto's, en daaruit bleek dat de directheid van een portret richting de camera wel degelijk invloed heeft op het gevoel wat de geportretteerde persoon laat overkomen.
(K. Goldberg, 2014)
​
In afbeelding 26 laat Cristina haar ruwe vertaling van 'Hunger' zien. De kleuren van deze foto vind ik ontzettend mooi, en hebben mij geholpen bij het kiezen van mijn eigen kleurenpalet in mijn foto's. In de eerste instantie wou ik graag deze ruwe aanpak ook in mijn foto's verwerken (sleutelmoment 5 )
Naast deze foto's maakt Cristina ook veel zelfportretten waarin zij haar eigen dromen of trauma's verwerkt, wat ik zelf een heel mooi concept vind om om te zetten in fotografische zelfportretten.
​
Afbeelding 27. Cindy Sherman - Untitled Film Still #6 (1977)
De Identiteit van Cindy Sherman
​
Cindy Sherman is zowat de voornaamste bron wanneer je kunt denken aan het imiteren van karakters. Zij maakt zelfportretten waarin ze het voor elkaar krijgt om haarzelf weg te laten uit de foto. Zo zou ze zelf ook gezegd hebben geen foto's van haarzelf te nemen, maar van bestaande karakters. Geen letterlijke karakters, maar archetypes. Bepaalde karakterkenmerken die we terug herkennen bij meerdere mensen die zo hetzelfde zouden kunnen zijn. Hierin zet ze een kritisch vraagteken voor de term identiteit.
​
Het interessante aan het werk van Sherman blijkt hoe goed zij in staat is om de culturele tijdgeest vast te kunnen leggen. In het werk wat zij maakt zet zij, bedoeld of onbedoeld, een spiegel op de maatschappij, en dit is wat mij zo aanspreekt in haar werk (zie ook: mijn eigen visie op beeldend werk ).
(A.Freeman, 2016)
​
Afbeelding 28. Erwin Olaf - Tamed (2015)
Afbeelding 29. Erwin Olaf - Anger (2015)
De zelfportretten van Erwin Olaf
​
Waarom je jezelf wil fotograferen is volgens Erwin Olaf het allerbelangrijkste wat je jezelf moet afvragen voordat je een zelfportret wil maken. Waar die motivatie vandaan komt maakt dan niet uit, zolang het maar uit het diepste van jezelf komt. De camera waar je de portretten mee maakt moet er dan ook helemaal niet toe doen, zolang je maar nadenkt over elk aspect binnen je beeld. Kies geen licht omdat het mooi is, maar omdat het zou moeten benadrukken wat je wil vertellen, zoals het licht net aandacht kan schenken aan dat spiertje wat je emotie kan versterken binnen het beeld.
​
​
"In elk zelfportret geef je iets weg van jezelf dat heel erg verstopt zit. Dat er alleen uitkomt tijdens die heel intieme momenten dat je je onbespied acht, wanneer je als een gek staat te dansen of te zingen met een afwasborstel, denkend dat je J.Lo bent. Om dat allerintiemste tijdens de shoot te benaderen , moet je acteren. " (Erwin Olaf, 2015)
​
In de tweeluik van zelfportretten (afbeelding 28 en 29) experimenteert Olaf met de gedachte alsof een serie zelfportretten zich ontleent aan het innemen van een politiek statement. In de portretten verbeeld hij zijn gevoelens vlak na en een tijdje na de gebeurtenissen rond Charlie Hebdo. Hoe hij naar eigen woorden zegt vind hij het portret Anger goed als het gaat om belichting en compositie, maar in de foto 'Tamed' ziet hij het gevoel terug wat hij beschrijft in de bovenstaande quote.
​
bottom of page